Şaşırmalıydık...

Bu fotoğraf dursun önce bir kenarda...

Dün ve bugün... 

Önce meclisin hırsızlık iddiasındaki soruşturmayı Yüce Divan'a göndermeme kararı... 

Ertesi gün mahkemenin Ali Ismail Korkmaz'ın katillerine iyi halden indirimle(!!) verdiği komik ceza..

Meclisteki sayısal çoğunluk ile ak'ladılar, ak'landılar... Yüce Divan'a gidilseydi ne olurdu? Bugüne giden kim yargılandı? Ya aklandılar, ya affedildiler..

Hunharca işlenen bir cinayette neyin iyi hal indirimi?

********

Egemen Bağış'ın o fotoğrafı hepimizin aklında olmalı...

Hiç unutmamalıyız..

Dalga geçe geçe dosyayı kapadılar..

(Başka şey denir de ben kibarca yazayım dedim)

Ya, "umut" bağladıklarımız n'aptı?

1 oy birşey değiştirmez diye oylamaya katılmadılar..

1 oy birşey değiştirmezse, sen bundan önce benden neden oy istedin?

Yeni kurduğun parti için nasıl oy isteyeceksin?

Hangi yüzle?

******

Her iki karara da verilen tepkilere bakınca..

Kimseler şaşırmadı..

Inanılır gibi değil ama evet kimse şaşırmadı..

Beklenendi dendi, sürpriz olmadı dendi, şaşıranlara şaşırdılar..

Oysa ki, şaşırmalıydık..

Çünkü normal insanlar şaşırırlar..

Asıl; şaşırmamamız...

"Beklenendi" dememiz...

Bu noktaya gelmemiz...

Onların kazandığı nokta bu...

Algıda "anormallikler"i kanıksata kanıksata normalleştirdiler...

Bizler de artık şaşırmıyoruz..

Ama şaşırmamız gerekir..

Lütfen şaşıralım...

Şaşırmamak...

Çaresizliğimizin göstergesi...

Biz çaresiz değiliz, olmamalıyız...