Hoşgeldin Eylül...

                    

Hoşgeldin Eylül...

Yeni bir hafta, yeni bir ay, yeni bir mevsim başlangıcı bugün... Ne çok yeni ile başladık bugüne..

Eylül güzeldir... Yaprak dökümünü başlatsa dahi güzeldir... Çünkü kuruyan yapraklar dökülmeden, yenileri yeşermez..

Eylül, bir yandan okulların açılması demek... 

Koca bir yazı devirip, tatilin bitmesi ile şehrin dolması demek..

Kimi zaman derin bir sonbahar depresyonu demek..

Kimi zaman elde kahve, dizde battaniye, okuduğun kitapla yağmuru seyretmek demek...

En koşturmacasından en yorgunundan kışlık hazırlığı yapmak demek...

Yavaştan yavaşa üşümek demek... 

İnce hırka, hatta bazen çorap demek...

Okulların açılmasıyla annelerin sessiz sevinç çığlığı demek...

Tiyatroların açılması, boşverilen yazın inadına güzel yeni filmlerin gelmesi demek...

Eylül biraz Tuncel Kurtiz, biraz Neşet Ertaş, biraz Fahrünnisa Zeid, biraz Metin Oktay demek..

Eylül en çok yeni başlangıçlar demektir... Değişim ayıdır... Yenileme, yenilenme zamanıdır...

Bir yanı umut, bir yanı hüzündür..

Hem heyecan, hem burukluk taşır..

İşte bu karışıklığın adıdır bendeki Eylül...

Belki de bundan severim Eylül'ü...

Hey Eylül...

Baştan yapalım antlaşmamızı -)

Şahane ol... 

Bizi yorma, hayatımızı kolaylaştır..

Dökülen sararmış yapraklar gibi kararmış, paslanmış düşüncelerimizi bir rüzgarınla süpür götür..

Yeni başlangıçlarımız olsun..

Güzel kalplere mucizelerini getir..

Seni iyi hatırlayalım, tamam mı? 😉

Şimdi daha yürekten, daha yüksek sesle;

HOŞGELDİN EYLÜL